proculco

proculco
prō-culco, āvi, ātum, 1, v. a. [calco], to tread down, trample upon (mostly poet. and in post-Aug. prose).
I.
Lit.:

turbatus eques sua ipse subsidia territis equis proculcavit,

Liv. 10, 36, 5:

crescenti segetes proculcat in herbā,

Ov. M. 8, 290; cf. Sev. ap. Sen. Suas. 6, 26, 26 sq.—Of a Centaur:

pedibusque virum proculcat equinis,

Ov. M. 12, 374:

solum,

Col. 3, 13, 6:

uvas,

id. 12, 19, 3; cf. id. 12, 15, 3; Phaedr. 1, 32, 9:

nepotem,

trample to death, Just. 44, 4, 4:

una ala ipso impetu proculcata erat,

crushed, Curt. 3, 11, 14:

aliquem,

Tac. H. 3, 81:

materiam,

Just. 38, 10, 3: qui tot proculcavimus nives, have trodden, i. e. traversed, Curt. 6, 3, 16.—
II.
Trop., to trample upon, tread under foot, despise:

qui fata proculcavit,

Sen. Phoen. 193:

proculcato senatu,

Tac. H. 1, 40:

proculcata desertaque respublica,

Suet. Vesp. 5:

contumeliosā voce,

Val. Max. 9, 5, 3.—Hence, prōculcātus, a, um, P. a., trodden down; trop., = tritus, trodden under foot, mean, low, common (post-class.):

verba proculcata vulgo et protrita,

Gell. 18, 4, 6; cf. id. 17, 2, 10.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”